over (mijn) leven in Italië
‘Ciao Myrthe, ik ben het. Heb je een leuke vakantie? Ik weet niet of je het al gehoord hebt en het spijt me het je misschien als eerste te moeten vertellen, maar ik heb slecht nieuws. Giuseppe is overleden…’ Daar sta je dan, met de telefoonhoorn in je hand. Buiten schijnt de zon, hoor je iemand lachen terwijl mensen wat […]
Lees meer
‘Drie maanden vakantie? Sjeetje, wat lang!’ Glinsterende oogjes van het mannetje dat het zegt. Heel begrijpelijk. Het had mij als Nederlands kind ook het paradijs op aarde geleken: rond de 10e juni gooi je je schooltas in de hoek van je kamer om die er pas half september weer uit te vissen. Heerlijk! Genieten van zeeën van vrije tijd, mooi […]
Lees meer
Schoonmaken. Dat staat gelijk aan routineklusjes. Ik word over het algemeen niet vrolijk van routine. Maar goed, wat moet, dat moet. Ik hou het hier in huis dus zo goed als mogelijk netjes, opgeruimd en schoon. Stof af, poets keuken en badkamer, ruk de stofzuiger door het huis en loop eens met een dweil door de tent. Niks wat indruk […]
Lees meer
Het kriebelt bij mij. Een beetje minder als het regent, maar zo gauw het zonnetje schijnt, is het er weer. De bloesems die langzaam aan de bomen komen verergeren het. Net als die groene waas die verschijnt. De eerste lentebloemen die bloeien. Als het aan mij lag, trok ik mijn oudste spijkerbroek en dito trui aan en verdween ik. Maar […]
Lees meer
Hoewel het al weer een flink aantal jaren geleden gebeurde, staat de gebeurtenis me nog steeds helder voor de geest. Het was een wat druilerige dag, ergens halverwege maart. Net als op elke doordeweekse dag stapte ik samen met mijn jongste spruit bij de kleuterschool naar binnen om haar grote broer op te halen. Een grote broer die heel geheimzinnig […]
Lees meer
Wie aan Italië denkt, denkt toch ook aan romantiek. Aan gondels met lantaarntjes bij volle maan. Aan ballades onder de balustrades. Liefdesliedjes met veel gevoel. Rozen die tussen tanden worden geklemd. En wie aan Italiaanse mannen denkt, denkt aan echte Latin Lovers. Mannen die hoffelijk zijn, gepassioneerd, charmant, temperamentvol. Onstuimig, driftig maar tegelijkertijd ook gevoelig en complimenteus. Vurig maar ook […]
Lees meer
Wat betreft onze gezondheid zijn wij Nederlanders in vergelijking met de doorsnee Italiaan regelrechte Spartanen. Onwetend van het bestaan van allerlei bacteriën, virussen en enge ziektes leven wij een vrij zorgeloos bestaan. Pijntjes en kwaaltjes verdwijnen over het algemeen vanzelf wel weer en zo niet, dan kun je altijd nog naar de dokter. Beperkte medische ervaring Totdat ik naar Italië […]
Lees meer
Mijn geheugen heeft twee enorme gaten. Eentje voor de gezichten van de mensen die ik ontmoet en eentje voor hun namen. Het heeft niks met desinteresse in de medemens te maken, want de verhalen die iemand mij vertelt, blijven mij bij. Alleen vergeet ik het gezicht en de naam bij het verhaal. Pas als ik mensen meerdere keren ontmoet en […]
Lees meer
‘Daar heb je onze Italianen weer!’ Sinds ik in Italië woon, heb ik heb dat heel wat keren gehoord bij een bezoek aan Nederland. En zoals dat gaat met dit soort uitroepen, is de intonatie daarbij alleszeggend: hartelijk verwelkomend, vriendelijk schertsend, ietwat geërgerd of zelfs wat schampertjes. Dat laatste is gelukkig niet vaak het geval, maar als het gebeurt heeft […]
Lees meer
Het is voorbij. Ik haal de knopen uit de touwtjes waarmee onze vlag een tijdlang wapperde aan ons balkon. Hij kan de kast weer in. De groengele vlaggetjes die over de straten in onze contrada, onze wijk, hingen zijn vanochtend weggehaald. Tegelijk met de grote vlaggen die de grijze lantaarnpalen de afgelopen tijd opvrolijkten. En het grote schild met ons […]
Lees meer